พบมฤตยูดื้อยาในแหล่งน้ำใกล้ฟาร์มสัตว์อุตสาหกรรมที่ไร้สวัสดิภาพ!

ถือเป็นงานวิจัยระดับนานาชาติครั้งแรก ภายใต้ชื่อ “มัจจุราชดื้อยาแฝงในแหล่งน้ำใกล้ตัวคุณ” (Silent superbugs killers in a river near you) ที่พบยีนดื้อยาปฏิชีวนะขั้นรุนแรง (ARGs) ในแหล่งน้ำที่ถูกปล่อยออกมาจากฟาร์มอุตสาหกรรม

สรุปรายงาน"มัจจุราชดื้อยาแฝงในแหล่งน้ำใกล้ตัวคุณ"

การแพร่กระจายของยาปฏิชีวนะสู่สิ่งแวดล้อม

รายงานชิ้นนี้ชี้ให้เห็นว่าฟาร์มสัตว์อุตสาหกรรมเป็นตัวการสำคัญที่ก่อให้เกิดการปนเปื้อนของเชื้อดื้อยาปฏิชีวนะหรือซุปเปอร์บั๊กส์ในสิ่งแวดล้อม ซึ่งเป็นผลมาจากการปล่อยของเสียจากฟาร์มอุตสาหกรรมลงสู่แหล่งน้ำสาธารณะและแปลงเกษตร

การเก็บตัวอย่างน้ำใกล้ฟาร์มอุตสาหกรรม

สัตว์ในฟาร์มอุตสาหกรรมจำนวนมากถูกเลี้ยงอย่างไม่ใส่ใจในสวัสดิภาพสัตว์ เช่น ถูกบังคับให้อยู่ในกรงที่แออัดคับแคบ ถูกตัดตอนอวัยวะอย่างเจ็บปวด ถูกแยกจากแม่ตั้งแต่ยังเล็ก วิธีการเหล่านี้ได้สร้างความทุกข์ทรมานแก่พวกมันอย่างมาก

ยาปฏิชีวนะจำนวนมหาศาลนั้นทำหน้าที่เปรียบเสมือนเสาที่ค้ำจุนระบบฟาร์มอุตสาหกรรมอยู่อย่างเงียบๆเพื่อป้องกันสัตว์ฟาร์มเกิดอาการเครียดและเจ็บป่วยจากวิธีการเลี้ยงที่โหดร้ายทารุณ ซึ่งนี่เป็นจุดเริ่มต้นของการกำเนิดของยีนต้านทานยาปฏิชีวนะอันเป็นผลมาจากการใช้ยาปฏิชีวนะที่เกินความจำเป็นในฟาร์มอุตสาหกรรมและก่อให้เกิดการปนเปื้อนไปยังสิ่งแวดล้อมและห่วงโซ่อาหาร

วิกฤติเชื้อดื้อยาร้ายแรงกว่าโควิด-19 หรือไม่?

วิกฤติเชื้อดื้อยา หรือเรียกอีกอย่างว่าซุปเปอร์บั๊กส์ (superbugs) ได้สร้างผลกระทบที่รุนแรงไม่ต่างจากการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด19 โดยปัจจุบันมีผู้เสียชีวิตเพราะเชื้อซุปเปอร์บั๊กส์แล้วกว่าปีละ 700,000 คน เนื่องจากยาปฏิชีวนะที่ใช้อยู่ ไม่สามารถรักษาอาการติดเชื้อได้

มีการคาดการณ์ว่าจะมีผู้เสียชีวิตเพราะซุปเปอร์บั๊กส์สูงถึงปีละ 10 ล้านคนภายในปีพ.ศ.2593

จากรายงานขององค์กรพิทักษ์สัตว์แห่งโลก มีการพบยีนดื้อยาปฏิชีวนะเป็นจำนวนมาก และเป็นกลุ่มที่องค์การอนามัยโลก (WHO) ให้ความระวังสูงสุด

เนื่องจากยาปฎิชีวนะกลุ่มนี้เปรียบเสมือนกำแพงด่านสุดท้ายที่ใช้เพื่อรักษาการติดเชื้อทั่วไปเช่นกระเพาะปัสสาวะอักเสบหรือใช้เพื่อรักษาชีวิตของผู้ป่วยที่อยู่ในภาวะเสี่ยงจากการติดเชื้อในระบบทางเดินหายใจในกรณีที่ยาปฏิชีวนะชนิดอื่นใช้ไม่ได้ผล   

ฟาร์มอุตสาหกรรมไม่ปฏิบัติตามคำแนะนำขององค์การอนามัยโลก

องค์การอนามัยโลกได้เสนอแนะว่ายาปฏิชีวนะไม่ควรถูกใช้เพื่อป้องกันโรคแบบรวมกลุ่มในสัตว์ฟาร์ม แต่อย่างไรก็ตามวิธีการเลี้ยงสัตว์อย่างโหดร้ายทารุณในฟาร์มอุตสหากรรมทำให้มีการใช้ยาปฏิชีวนะสูงถึง 75% ของของยาปฏิชีวนะที่ผลิตขึ้นทั้งหมดบนโลก

ขวดบรรจุน้ำที่เก็บจากแหล่งน้ำสาธารณะใกล้ฟาร์มอุตสาหกรรม

Jacqueline Mills, ผู้อำนวยการสัตว์ฟาร์มประจำองค์กรพิทักษ์สัตว์แห่งโลก กล่าวว่า:

“ธุรกิจฟาร์มอุตสาหกรรมกำลังทำให้ชีวิตของคนตกอยู่บนความเสี่ยงจากการใช้ยาปฏิชีวนะอย่างต่อเนื่องและไม่ใส่ใจถึงผลกระทบที่ตามมา ถือเป็นการเร่งให้เกิดมัจจุราชในคราบของซุปเปอร์บั๊กส์”

"ในแต่ละปี หมูและสัตว์ฟาร์มอื่นๆจำนวนกว่า 5 หมื่นล้านตัว ต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างทุกข์ทรมานภายใต้ฟาร์มอุตสาหกรรม แต่เราสามารถสร้างความเปลี่ยนแปลงให้เกิดขึ้นได้โดยร่วมกันยุติความทรมานที่เกิดขึ้นกับสัตว์ฟาร์มและหยุดการใช้ยาปฏิชีวนะเพื่อป้องกันโรคแบบรวมกลุ่มในฟาร์มอุตสาหกรรม”

“ให้ความโหดร้ายในฟาร์มอุตสาหกรรมหยุดอยู่ที่รุ่นเรา การทำฟาร์มแบบระบบอุตสาหกรรมจะต้องสิ้นสุดได้แล้ว และ ในขณะเดียวกันธุรกิจอาหารก็ควรหันมาใส่ใจกับระบบที่มีมนุษยธรรมและยั่งยืนโดยการเริ่มผลิตอาหารที่ทำจากพืชมากขึ้นและให้ฟาร์มอุตสาหกรรมเลี้ยงสัตว์อย่างใส่ใจในสวัสดิภาพเพื่อให้พวกเขามีชีวิตที่ดี”

ผลกระทบที่รุนแรงต่อชีวิตความเป็นอยู่ของชุมชนรอบฟาร์มอุตสาหกรรม

องค์กรพิทักษ์สัตว์แห่งโลกได้ลงพื้นที่สัมภาษณ์ชาวบ้านที่อาศัยอยู่รอบๆฟาร์มและ พบว่ามีชาวบ้านจำนวนมากที่ได้รับผลกระทบโดยตรงแต่ไม่กล้าพูดหรือแจ้งกับหน่วยงานเนื่องจากกลัวความเสี่ยงที่จะตามมา

เกษตรกรในประเทศไทยไม่เปิดเผยชื่อรายหนึ่ง กล่าวว่า:

“ข้าวมันไม่ค่อยได้ เพราะในน้ำมีพวกน้ำยาหรือขี้หมูเยอะ พอปล่อยน้ำลงมาในนา ข้าวจะเสียหายไม่ก็ตายไปเลย ระบบนิเวศก็เสียหาย ปลาแทบอยู่ไม่ได้เพราะน้้ำเค็ม เคยร้องเรียนไป แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

ไก่ในฟาร์มอุตสาหกรรมมีชีวิตอยู่อย่างแออัด

ชาวบ้านท่านนึง ชื่อ Rosa อาศัยอยู่ในภูมิภาค Aragon ในประเทศสเปน กล่าวว่า:

“ถ้าไม่มีน้ำก็ไม่มีอนาคต และที่นี่เราไม่มีน้ำเหลือเก็บไว้ใช้เลย หลายหมู่บ้านไม่สามารถอยู่ได้ถ้าพวกเค้าไม่สามารถเปิดหน้าต่างออกได้ หรือออกไปเดินข้างนอกได้ ถ้าเราไม่สามารถดื่มน้ำจากก็อกได้ ความงดงามและสงบเงียบของหมู่บ้านก็จะเสียหายไปด้วยเช่นกัน”

“ธุรกิจเนื้อสัตว์นั้นทรงพลังมาก กำไรจากเพียงไม่กี่บริษัทกลับถูกให้ความสำคัยเหนือสุขภาพของประชาชน”

การเปลี่ยนแปลงไปในทางบวกได้เริ่มขึ้นแล้วในสหภาพยุโรป

ตั้งแต่เดือนมกราคม พ.ศ. 2565 เป็นต้นไป การใช้ยาปฏิชีวนะแบบรวมกลุ่มจะเป็นเรื่องผิดกฎหมายในสหภาพยุโรป ซึ่งถือเป็นกฎหมายสำคัญและประเทศอื่นก็ควรปฏิบัติตามเช่นเดียวกัน

มันถึงเวลาแล้วที่ภาครัฐและเอกชนควรมีนโยบายห้ามใช้ยาปฏิชีวนะเพื่อป้องกันโรคแบบรวมกลุ่มในสัตว์ฟาร์ม รวมถึงยกระดับมาตรฐานการเลี้ยงสัตว์ฟาร์มที่คำนึงถึงหลักสวัสดิภาพสัตว์

“ให้ความโหดร้ายในฟาร์มอุตสาหกรรมหยุดอยู่ที่รุ่นเรา การทำฟาร์มแบบระบบอุตสาหกรรมจะต้องสิ้นสุดได้แล้ว และ ในขณะเดียวกันธุรกิจอาหารก็ควรหันมาใส่ใจกับระบบที่มีมนุษยธรรมและยั่งยืนโดยการเริ่มผลิตอาหารที่มาจากพืชมากขึ้นและให้ฟาร์มอุตสาหกรรมเลี้ยงสัตว์อย่างใส่ใจในสวัสดิภาพเพื่อให้พวกเขามีชีวิตที่ดี